Lepas sahur pagi tadi saya terus duduk di depan laptop seperti biasa membaca Utusan Malaysia Online. Mata terpaku kepada satu ruangan berita terletak di dalam bahagian Dalam Negeri. Tak sedar laju sudah air mata mengalir memecah sunyi hening pagi Khamis.
Utusan Malaysia September 11 2008
Saya mengenali beliau ketika pada satu hari saya terlihat satu request Yahoo! Messenger untuk kenalan baru. Lantas tanpa ragu ragu saya terus menerima beliau sebagai contact Yahoo! Messenger. Beliau memperkenalkan diri (saya tak suka menggunakan panggilan arwah) sebagai Khadijah Hanim. Katanya beliau jumpa ID Yahoo! saya di dalam Myspace dan ingin berkenalan. Saya pada waktu itu agak sibuk, tetapi masih lagi membalas salam perkenalannya walaupun dengan hiccup dan delay beliau masih setia menunggu reply-reply daripada saya.
Setelah beberapa bulan kami berkenalan, saya masih tidak tahu yang beliau adalah pesakit paru-paru kronik yang sering mendapat coverage di dalam media massa. Hinggalah satu hari beliau menceritakan perihal dirinya secara details dan memberikan sedikit links artikel yang pernah bertulis tentang kisahnya. Saya tersentak dan tak tahu mahu berkata apa kerana pada saya gadis ini normal. Tapi Alhamdulillah, saya selalu bergaul dengan mereka yang kurang bernasib baik dan sering memberikan kata kata dorongan untuk beliau untuk terus hidup dan hidup dengan gembira dan gembira. Kami sering berutus SMS/call sesama sendiri untuk bertanya khabar.
Selalunya topik perbualan kami adalah tentang muzik. Beliau bercerita beliau sangat suka akan piano. Walaupun saya tak pernah melihat beliau bermain secara di depan mata tapi dengan ilmu yang beliau berikan sedikit sebagai dapat menambah satu dua pengetahuan baru kepada saya yang tak berapa mahir berpiano. Jarang beliau bercerita tentang kesusahan yang dialami walaupun ada pada ketikanya beliau berkata beliau kurang sihat tetapi saya sentiasa cuba untuk membuatkan beliau lupa akan kesulitan yang telah di alami dengan cerita cerita menarik atau kelakar akan tentang hidup sehari hari saya.
Hubungan kami berlarutan hingga tahun ke dua, pada satu hari saya memberitahu beliau bahawa saya akan datang menziarahi beliau di rumah setelah habis kelas. Tetapi malangnya pada petang itu saya ada subject test mengejut lalu terpaksa membatalkan hasrat saya petang itu. Saya menelefon beliau menyatakan saya tak dapat hadir petang itu. Dan semenjak daripada hari itu, jarang saya mendapat message di Yahoo! Messenger/SMS/telefon daripada beliau. Saya hanya menganggap beliau sibuk dengan urusan hariannya, dan walaupun kadang kadang saya cuba menghubungi beliau, tiada balasan yang diterima. Tiada lagi gelak tawa di Yahoo! Messenger. Tiada lagi SMS dan telefon bertanya khabar dan ianya berlarutan hingga beberapa bulan. Saya putus asa untuk terus menghubungi beliau apabila beberapa mesej di Myspace tidak dibalas. Mungkin beliau merajuk dengan saya, itulah tanggapan saya pada ketika itu.
Sehinggalah warkah berita terakhir yang saya terima pagi ini, merupakah khabar terbaru dia untuk saya. Dan khabar yang terakhir untuk saya selama-lamanya.
Selepas ni tiada lagi icon senyum yang akan bersinar lagi di sini.
Rehatlah awak di sana Khadijah Hanim, saya selalu berdoa agar jika satu hari nanti Tuhan datang mengambil awak, maka Dia akan datang mengambil awak dengan cara dan hari yang paling mulia, dan Alhamdulillah doa saya dimakbulkan. Awak pergi ketika Allah memayungkan rahmat dan kasih sayangnya kepada kita semua. Terima kasih kerana sudi hadir walau sebentar mengajar erti tabah bagaimana untuk menempuhi hidup yang sekejap ini. Terima kasih kerana sudi menjadi sahabat yang baik walaupun sebentar, rasanya baru semalam kita berkenalan. Terima kasih Khadijah Hanim. Selepas ini ikon senyum yang berID khadijah_oxy tidak akan lagi bersinar di ruangan contact saya buat selama-lamanya lagi tapi saya tetap menganggap ianya akan terus senyum dan senyum selagi hayat saya dikandung badan.
Terima kasih Khadijah Hanim, terima kasih. InsyaAllah, kita akan jumpa lagi.
Be First to Comment